Door: Ellen Klaasse-Derks
Het Nederlands Golf Museum neemt u mee in de geschiedenis van een stokoude sport
“Het maakte me hongerig, ik werd een knokker”
Het zijn de verhalen achter de objecten die het Nederlands Golf Museum tot leven brengen. Van mensen die over vroeger en nu kunnen vertellen. Het woord is aan de jonge golfer Floris de Haas, 30 jaar, die als een nomade van de ene wedstrijd na de andere trok. Hij schonk het golfmuseum een miniatuur van de Trophy gewonnen bij het Nederlands Prof Kampioenschap 2015.
In 2015 won Floris de Haas zowel het Nationaal Open Matchplay als het Nederlands Prof Kampioenschap. De wisselbeker van het profkampioenschap had hij nog graag in zijn bezit gehad. Het mocht niet zo zijn. Anders had hij hem met alle plezier aan het Nederlands Golf Museum uitgeleend. Maar het glazen beeldje dat hij wel mocht houden, een glazen rechthoek met daarin een miniatuur van de Trophy, staat hij graag af.
Het is de eerste keer dat hij het Nederlands Golf Museum bezoekt. Een frisse jongen met een vrolijke open blik. Kijkt er met veel belangstelling rond en heeft een luisterend oor voor de gids. Maar zijn eigen verhaal is ook bijzonder. Over de bus waarmee hij maandenlang door Europa reisde om op een goedkope manier aan zoveel mogelijk golfwedstrijden mee te kunnen doen. Een periode waarin zijn doorzettingsvermogen behoorlijk op de proef werd gesteld.
Continu op reis
Zijn carrière had een razende start. Al op tweeëntwintigjarige leeftijd vond hij een sponsor. “Ik studeerde commerciële economie aan het hbo in Rotterdam, was lid van een studentenvereniging en woonde in een leuk studentenhuis. Het leven er omheen vond ik erg prettig, maar het studeren zelf trok me minder. In het tweede jaar ben ik ermee gestopt en gaan werken als magazijnmedewerker, met het doel me op mijn golfcarrière te storten.”
Zijn ouders waren recreatieve golfers en via hen maakte hij kennis met de sport. Veel jongeren haken na verloop van tijd af, is zijn ervaring. Voor hem werd het een passie.
“Dat ik het aardig kon, speelde uiteraard een belangrijke rol. Golfen is echt niet leuk als je er weinig van bakt. Ik ben behoorlijk sportief aangelegd en stond ook al wekelijks op het voetbalveld.”
Nomadenbestaan
Hij maakte veel trainingsuren, won steeds meer wedstrijden en kreeg een sponsorcontract. “Dan heb je een makkelijk leven. Ik was continu op reis om wedstrijden te spelen en trainde maanden achtereen in Portugal. Alles werd voor me geregeld. Ik zat in fijne hotels en kreeg goed te eten. Maar eenzaam was het wel en gek genoeg ging ik er niet beter van spelen.”
Als gevolg van zijn te geringe prestaties werd het sponsorcontract niet verlengd. Gek genoeg ging het een stuk beter toen hij het weer in zijn eentje moest klaren. „Ik denk dat het me hongerig maakte. Ik werd er een knokker van.”
Hij kocht een bus en rustte die uit als camper. Met een opvouwbaar matras in het laadgedeelte, en een koelkastje met levensmiddelen erin. „Ik wilde zo min mogelijk kosten maken, zodat ik kon leven van het prijzengeld. Met mijn bus reisde ik door heel Europa. Deed aan veel wedstrijden mee en begon weer te winnen.”
Maar hoe romantisch zo’n nomadenbestaan ook lijkt, hij miste een vaste stek, en zijn familie en vrienden. Keerde terug naar Rotterdam, werd teachingpro en begon zijn eigen bedrijf, ‘Golfen met de Haas.’ Met het doel amateurgolfers de mogelijkheid te bieden met een playing professional te spelen en golfreizen en golf-events te organiseren.