Tom, koning van Cyprus

Een verhaal over een sexgodin, golfbanen en een onderbeen op slot
Door: Anton Kuijntjes

Al tientallen jaren organiseert Jan Alofs reizen naar tal van bestemmingen, waar dan ook ter wereld. Zo ook golfreizen. Eén van de paradepaardjes van ChoiceTravel is de Aphrodite Cup, een wedstrijdreeks in Nederland en Duitsland, die dit keer eindigde met de Grande Finale op het eiland Cyprus. Editie nummer 13 was Anton Kuijntjes te gast. Een verslag.

Het is nog erg vroeg op zondagochtend als ik aankom op gate D56. Jan heeft in de weken voorafgaand aan deze trip de berichtgeving wekelijks opgevoerd met allerlei informatie, waaronder ook de gastenlijst, maar ik heb er bewust voor gekozen om die niet tot me te nemen. Verrast worden is altijd leuker.

Van een afstandje observeer ik de groep waarvan sommigen elkaar duidelijk vaker hebben gezien. Innige omhelzingen volgen elkaar net zo snel op als de mededelingen die worden omgeroepen op Schiphol.

Na vier uur vliegen landen we op Larnaca, wat nog best een eindje weg is van Phapos, de stad waar we uiteindelijk naar toe moeten. Nu heeft Phapos ook wel een luchthaven, maar Jan legt uit dat er vanaf Nederland in de wintermaanden alleen maar gevlogen wordt op Larnaca. Ver rijden kan het nooit zijn, want Cyprus is ongeveer een kwart van Nederland, qua grootte. 

Commando

De trui die ik aan heb kan meteen uit zodra we voet zetten op Cypriotische grond. Het is 24 graden. Bij de band met de koffers is een man bang dat de band maar één rondje draait. Tenminste, dat denk ik. Hij rent als een dolle langs alles en iedereen om zijn zeven (!) koffers van de band te graaien, aangevuurd door zijn vrouw (1 meter dertig hoog en een snerpende stem als van een kapitein bij de commando’s). 

Alhoewel ik al talloze malen in mijn leven heb gevlogen ben ik nog een groupie als het gaat om special size bagage, oftewel m’n golftas. En spannend is dat wel een beetje, voor een clubjunkie als ik ben. Jan heeft me vooraf geholpen door wat tips te geven. Je uitschuifbare ballenhengel (voor de meeste golfers - zeker in Nederland - geen overbodige luxe) moet je zo ver mogelijk uitschuiven ín je tas. Gegooid wordt er sowieso met je spullen, maar dan raken ze nog altijd eerst je ballenhengel in plaats van je duurbetaalde clubs.

Kerstmuziek

Tijdens de busreis vertelt Jan van alles over het eiland. Maar ik kan toch niet voorkomen dat ik even m’n ogen sluit. Dat ligt niet aan de vertelkunsten van Jan. Het maakt wel dat de reis meteen een stukje sneller gaat, want als ik wakker schrik blijken we nog maar tien minuten te hoeven reizen. Het vijfsterren Elysium hotel waar we deze week zullen verblijven is werkelijk prachtig! De pracht en praal straalt er vanaf en binnen is de lobby al helemaal in de kerstsferen gebracht. Je hoort ook overal kerstmuziek hier op het hoofdzakelijk Grieks Orthodox katholieke eiland.

Er wordt een welkomstdrankje aangeboden, waarvan maar sommigen gebruik maken. Ik maak kennis met Ben en zijn vrouw. De meesten vertrekken snel naar de kamer. Nieuwsgierig, vermoeid. Of een combinatie daarvan. 

De tassen zijn snel uitgepakt en de kamer is prachtig. Vanaf m’n balkon heb ik een prachtig uitzicht over de Middellandse Zee. Ik ben een van de weinige bij het gezelschap die alleen reist en ben dan ook alweer snel de hotelkamer uit. Tijdens mijn ontdekkingsreis kom ik Jerry tegen. Ook alleenreizend. In het dagelijkse leven is hij gymdocent op een middelbare school in Zwolle.

Seks

De volgende dag wacht dan ons eerste rondje golf. Tussen twee bergkammen in ligt in een vallei opgesloten de schitterende baan met de toepasselijke naam: Secret Valley Golf Club. Een prachtig begin van deze Aphrodite reis, want de legende gaat dat precies hier in het plaatsje ‘Petra tou Romiou’, de godin van liefde, schoonheid, seks en vruchtbaarheid werd geboren; jawel: Aphrodite.

Overigens zijn er Cyprioten die dat bestrijden. Zij beweren dat ze Astarte heet, maar dat de Grieken in hun immer aanwezige drang om overal goden en godinnen van te maken ‘hun’ Aphrodite hebben afgepakt. Echt, er is geen land ter wereld te vinden waar je niets kunt leren van taxichauffeurs. Cyprus is daarop geen uitzondering.

Hoe dan ook. Aan seks en vruchtbaarheid denkt helemaal niemand deze ochtend, of het moet de drang zijn om het pareltje wat Secret Valley is, te bestieren. De baan is ontworpen door viervoudig Ryder Cup captain en winnaar van zowel de US Open als The Open, Tony Jacklin.

Bij het ontwerp van deze baan is gebruik gemaakt van de hellingen links en rechts. Een misser kan soms nog wel eens goed uitpakken ook omdat de helling de bal dan terugbrengt. En zoals bekend; op een scorekaart staan geen video’s. Midden fairway is midden fairway, nietwaar? 

Linkshandig

Sommige tees hebben werkelijk een prachtig uitzicht en regelmatig ontvouwen zich de meest fantastische vergezichten. De baan is relatief kort, maar door de smalle fairways biedt hij voldoende uitdaging vanaf de zes (!) beschikbare tees. Op de eerste tee schrik ik me nog een hoedje, want mijn flight genoot Rob doet een volle oefenswing naar achteren, precies naar waar wij, zijn flight  genoten, staan. Linkshandig! En dat voor een rechtshandige speler. Het blijkt de invloed te zijn van Iron Shirt of Golf. Een club die zich richt op de mentale kant van het spelletje. Volgens Sandra, zijn vrouw - beiden lid op Kromme Rijn - helpt het hem enorm. Wij kunnen het niet laten wanneer er een rechtshandige swing even wat minder gaat om af en toe te suggereren: ‘joh, sla anders linkshandig!’ Het ziet er namelijk indrukwekkend uit!

Ik speel best lekker en kom met 38 stableford punten binnen. Niet handig, bedenk ik me. Als die bijdehante journalist meteen de eerste wedstrijd naar je toe trekken. Maar gelukkig biedt Tom uitkomst. Hij breekt de baan af met 41 punten en mag zich de winnaar noemen van de eerste golfdag hier op Cyprus.

“Ik snap het zelf ook niet,” lacht hij op het terras. “Ik maak zelfs een putt van 13 meter die ik er alleen maar bij wilde leggen. Alles zat mee vandaag!” Dat stelt mij en de anderen dan wel weer gerust. Voorlopig althans. Terwijl de duisternis om zich heen grijpt en Jan Alofs als  een ware schaapsherder/reisleider zijn schaapjes aan het tellen is om te verzamelen voor de terugreis, praten we nog gezellig even na. 

Grasles

‘s Avonds bij het diner krijg ik van Manfred grasles. Bermuda, Bent grass, Kikuoka, Roodzwenk. Wat blijkt? Hij is jarenlang hoofd greenkeeping geweest in Rotterdam. En je kunt werkelijk niet één naam noemen in golfend Nederland - en ver daarbuiten - of hij kent ze of weet er tenminste één smakelijke anekdote over te vertellen. Wanneer hij het iets te gortig maakt krijgt hij een por van Manuela, zijn Portugese vrouw.

Of u als lezer Manfred ook kent? Vast wel. En anders is hij altijd te herkennen aan zijn lenço om zijn nek, wat vrij vertaald gewoon zakdoek heet. En mocht je hem zien golfen, let dan even op zijn slag. Alles vol links opgelijnd en eindigend midden fairway. Na twee rondjes golf noemt het hele gezelschap hem Man-fade.

Anneke en Clasien schuiven aan tafel, maar maken zich vooral druk om Joost die op een andere tafel een plekje moet zoeken. “Oh, ik vind het zo lullig voor Joost. We wijnen ook samen enzo!” zeggen ze. En vertrokken zijn ze. Op weg naar Joost.

Jaloersmakend

Dinsdags vertrekt er een groep naar Nicosia. Een van de weinige plaatsen op het eiland waar je gewaar wordt dat er een Turks gedeelte is. In Nicosia is ook een zogeheten neutrale zone van de Verenigde Naties. Ik sla even over. En vermaak me die dag prima aan het zwembad van het hotel. Met 24 graden op deze 26e november zijn het prima dagen om het thuisfront even een berichtje te sturen begeleid met wat jaloersmakende foto’s. 

Het hotel wat Jan uitgezocht heeft voor zijn reisgezelschap is werkelijk fantastisch. Maar dat had ik u al verteld. Die avond laat ik me heerlijk masseren in het wellness centre wat onderin het hotel zit. De masseuse, een vriendelijke vrouw uit Bulgarije met ijzeren handen, weet exact de punten te raken in mijn rug waardoor ik de volgende dag wel soepel móet swingen.

Aan de baan ligt het niet. We spelen op Minthis Hills Golfclub. Een baan die zelf claimt de meest exclusieve van Cyprus te zijn. De baan is in 1994 ontworpen door de legendarische Donald Steel en later gerenoveerd door het duo Mackenzie & Ebert (Manfred kent ze vast wel). Wat vooral opvalt is hoe de baan mooi opgaat in het terrein. En de gloednieuwe hole 10 is een absolute signature hole. 

Onderbeen

Geïntimideerd door het uitzicht op de tee zul je toch jezelf even bij elkaar moeten rapen. Want je hebt een teeshot nodig dat simpelweg niet mag mislukken. Zo’n 150 meter moet je ‘carryen’ om over het ravijn te geraken. En zelfs de spelers die echt lang zijn vanaf de tee hebben vervolgens een blind tweede schot. Ga je voor de green in twee, dan dreigt achter de green out of bounds. Opleggen is wel zo veilig en ook volstrekt verantwoord. Het is immers een par 5. De hole is niet lang met zijn 390 meter, maar de intimiderende factoren waar je op deze hole mee te maken krijgt zijn daarin - terecht -  meegenomen. 

Veel spelers kopen deze dag een caddyboekje om aantekeningen in te maken. Want dit is immers de baan waar zaterdag de grote finale gespeeld gaat worden voor de Aphrodite Cup. De overige deelnemers genieten vooral. Anneke, mijn flightgenoot ontdekt de oorzaak voor haar matige spel. “Ik moet m’n onderbeen ook op slot zetten!” Het gaat meteen fantastisch. Het eureka moment komt pas op hole 17, maar dat is - zo weet iedere golfer - niet meer dan een detail. Feit is dat je ‘het’ weer weet! 

Gavin, de laagste handicapper van het stel, is minutieus bezig met zijn voorbereiding. ‘Driekwart swing, ijzer 8, backspin’. Anderen houden het iets simpeler en noteren alleen de clubkeuze. 

Alcohol-allergie

Bij het avondeten wordt Paul even bevraagd. Paul, een uiterst vriendelijke man uit Ommen, is huisarts. En zoals dat gaat met dokters; die hebben altijd dienst. Zelfs wanneer ze op golfvakantie zijn in Cyprus. 

“Paul, ik ben allergisch geworden voor alcohol. En dan zijn er mensen die zeggen dat ik daarmee naar de huisarts moet. Vind jij dat ook? En oh ja, het gekke is, bij Bailey’s heb ik het juist niet.” 

De manier waarop Paul haar geruststelt door te stellen dat het een van de beste allergieën is die je als mens maar kan overkomen is ronduit hilarisch, maar is zoiets in de categorie: daar moet je bij zijn geweest.

Die avond willen een aantal voetballiefhebbers de Champions League-wedstrijd Lille - Ajax kijken. In de grote lobby wordt echter Liverpool - Napoli uitgezonden. En in een andere kamer is Slavia Praag - Internazionale geclaimd. Tom is de man in vorm van deze week (heeft eerder die dag weer huisgehouden en een topklassering behaald op Minthis) en regelt ook voor de Hollanders een apart kamertje. Cecile is het meest fanatiek van allemaal. “Ik wil driehoekjes zien! Laat ze nu toch eens driehoekjes spelen!” Ajax wint overigens. Met 0-2.

Mr. Sandman

De laatste baan die we zullen spelen deze week is Elea. Deze baan is aangelegd door Sir Nick Faldo (nadere toelichting is overbodig). En het gerucht gaat dat Nick ‘Mr. Sandman’ Faldo net zoveel pond gefactureerd heeft voor zijn ontwerp als dat hij kuubs zand in de baan ontworpen heeft. Het zijn werkelijk een ontelbaar aantal bunkers. Maar toch is de baan een feest om te spelen! 

Jan besluit dat iedereen vandaag vanaf rood speelt, om zo de tijd wat in te korten. Want de wat late starttijd zou nog wel eens kunnen leiden tot invallende duisternis bij de laatste groepen en dat zou zonde zijn. 

Hole 17 verdient een aparte vermelding. Het is werkelijk een pareltje van een hole, waar je wat ‘kloten’ voor moet hebben. Houd je het eerste schot op de uiterst smalle fairway, dan vraagt vooral het tweede schot nogal wat moed. Een enorme waste area moet overgestoken worden naar een soort eilandgreen. Er zijn er slechts enkelen die het in twee halen. Namen zal ik hier niet noemen, maar zijn bij de redactie bekend. U zou nog kunnen gaan denken dat ik hier iets duidelijk mee wil maken.

De winnaar is me in de hectiek van de afterborrel volledig ontschoten. Feit is dat Tom alweer een topklassering weet te noteren en daarmee wint hij meteen de wildcard, zodat hij zaterdag ook mag aantreden in de finale.

De vrijdag is een vrije dag. Sommigen hebben een greenfee geboekt op Aphrodite Hills. Anderen gaan shoppen op deze Black Friday. Zelf ga ik met Jerry en Manfred nog een keer naar Minthis. De beide heren moeten hier morgen ook spelen in de finale en nemen het rondje dan ook uiterst serieus. 

Verslapen

Zaterdag begint meteen goed voor mij. Vrijdagavond was het erg gezellig en ik heb vervolgens nog een tijdje zitten schrijven op mijn kamer waardoor het erg laat was geworden. De wekker zetten is niet meer gelukt, want ik word wakker met m’n laptop nog op m’n schoot. 

Ik ben niet de eerste deze week. Want Otto maakte het nog wat bonter op de eerste dag. Die haalde de bus niet. En dat wordt mij dan weer net bespaard. Gelukkig ben ik vandaag niet zo afhankelijk van een goede voorbereiding. Ik hoef slechts de wedstrijd te verslaan en laat het golfen vandaag aan me voorbij gaan.

In de bus is het stiller dan normaal. Alle spielerei die hier aan vooraf gegaan is, telt niet meer mee. Vandaag spant het erom. De Aphrodite Cup! Hiervoor zijn we in Cyprus. Wie gaat er met de eer strijken?

Leaderboard

Jan heeft alle finalisten in prachtig blauwe polo’s gestoken. Waar woensdag de driving range nog kuren vertoonde en we 7 ballen voor één euro kregen heeft Jan dit vandaag fantastisch opgelost met de club. Voor iedereen gratis ballen! Aan de voorbereiding kan het niet liggen. Het fascinerende is ook dat vrijwel alle finalisten zichzelf een caddy cadeau doen. Man, vrouw, vriend, vriendin, vader. Eigenlijk is Otto de enige die dat echt gewend is, want Chantal caddiet hem altijd. Zelf vindt ze golf niets, maar als caddy juist weer wel. 

In totaal zijn er drie flights met elk vier wedstrijddeelnemers. Ik maak een groepsappje aan en strik in elke flight iemand die de score’s doorgeeft waardoor we in het clubhuis een realtime leaderboard hebben. De wedstrijd zal gespeeld worden volgens netto strokeplay. Je telt alles bij elkaar op - dat is je brutoscore. Trekt daar je playing handicap vanaf en je hebt je netto score. Degene met de minste aantal netto slagen wint.

Tom

Of het de zenuwen zijn die door de groepen heen gieren, of omdat de holes in de eerste negen wat moeilijker zijn. Hier is het hele jaar naar toe gewerkt. Maar van de twaalf deelnemers hebben ze allemaal de extra slagen al ‘opgerookt’ na de eerste negen holes. Behalve Tom. Die is werkelijk in bloedvorm deze week. Wat ook mee kan spelen is dat hij pas twee dagen weet dat hij mee mag doen aan de wedstrijd en absoluut geen druk ervaart!

Toch wordt het nog ontzettend spannend! Want Robert, een voormalig teaching pro die het plezier in het spelletje als amateur weer teruggevonden heeft, vindt op de tweede negen de stabiliteit, maakt nog een knappe birdie op 14 en eindigt met een rondje netto 77. Ook Otto doet het erg goed. Hij maakt twee birdies op de tweede negen, maar eindigt met twee dubbel bogey’s en brengt een netto rondje 79 binnen. Het wachten is op Tom, zo zegt het realtime leaderboard. De spelers zelf weten van niets. 

Het toeval wil dat Tom in de laatste flight zit en wanneer hij samen met Han, Ben en Xandra op hole 18 de green aanspeelt heeft iedereen die aanwezig is van de golfreis zich inmiddels om de green heen verzameld. We besluiten niets te zeggen om niet nog meer spanning er op te leggen. Robert staat bij de green en is al omgekleed zelfs. Hij gelooft niet dat Tom het nog spannend gaat maken en heeft zich al neergelegd bij een tweede plaats. 

Het schot naar de green is iets te kort en blijft links voor de green liggen. Tom moet chippen voor een up en down en dan is de winst voor hem, zo lijkt uit de snelle berekeningen. De chip blijft erg kort, Robert draait zich om, om zich (alweer) om te kleden en Tom heeft een putt over van nog zeker 15 meter. Iedereen is op de hoogte van het belang van deze putt behalve Tom zelf. 

Hij zet zichzelf achter de bal en stroket de bal. Ik kan het niet spannender vertellen dan hoe het werkelijk er aan toe ging. De putt is fantastisch gelezen en ook de snelheid is ultiem. De bal blijft op een halve centimeter (!!) van de hole stil liggen. Alles en iedereen rondom de green beperkt zich tot oeh’s en aah’s, oerkreten en opgewonden gilletjes. Er komt een play-off op de putting green, want het wordt inmiddels al donker en een hole spelen zit er niet meer in. 

De putting wedstrijd wordt - hoe kan het ook anders - gewonnen door Tom en hij mag zich winnaar noemen van de Aphrodite Cup 2019. Tom neemt breed lachend de felicitaties in ontvangst en kan het nog steeds niet geloven. “Ik vond wel dat het aardig ging, maar had niet verwacht dat er niemand beter zou spelen.”

Vliegtuigpech

Hiermee komt de Aphrodite reis aan een einde. Jerry doet in de bus onderweg terug naar het hotel nog een bekentenis. Op hole 14 sloeg hij de bal bewust rechts, ver weg van het water. want hij was door z’n ballen heen. En wilde voorkomen dat ze echt op zouden raken. 

De volgende dag reizen we naar huis. Tenminste, dat is de bedoeling. Want door een lullig mankement aan het vliegtuig kunnen we niet de lucht in. Na vijf uur wachten besluit de kapitein dat we hier blijven. Onze kapitein Jan regelt het allemaal weer fantastisch en met een nachtje extra in het Hilton hotel arriveren we de volgende dag alsnog in Nederland. De Aphrodite Cup was een geweldig succes. Vooral en dankzij de voortreffelijke leiding van Jan Alofs.

Als afsluiting kunnen wij alvast de nieuwe bestemming voor 2020 bekend maken.
Wilt u na het lezen van dit uitvoerige reisverslag ook kennismaken met de Aphrodite Cup 2020?
Kijk dan op de website www.aphroditecup.nl of ook uw golfclub deel uit maakt van de voorrondes.
Zo niet, dan kunt u zich opgeven voor de “open’ voorrondes die op de site komen te staan.
De zonnige Finale bestemming van 2020 is geworden; Agadir in Marokko!

Speel mee voor een Finaleplaats of meld je aan voor deelname aan de groepsreis via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Search