Op vakantie in eigen land
Door: Anton Kuijntjes
Als je nadenkt over een golfreis dan komen er al snel exotische plaatsen voorbij met stralende omstandigheden en aangename temperaturen. Of golfbanen waar de historische waarde zo hoog is dat zelfs de tee markers al ware collectors items zijn. Wij trokken er dit keer op uit in eigen land. En ondervonden dat golfen op de Waddeneilanden minstens net zo mooi is.
“Dat kan ik u wel vertellen, mijnheer. Dat is hartstikke dood.” Een uiterst vriendelijke man vertelt me aan de telefoon klip en klaar hoe het ervoor staat met het golf op Terschelling. Er waren én zijn grootse plannen. Natuurgolfbaan Hoge Duinen op Terschelling is een prestigieus project. In het najaar van 2018 zou er begonnen moeten worden met de werkzaamheden, maar anno nu is er nog niets gebeurd.
Opgevoerde paling
“Dan weer was er iets met een opgevoerde paling, dan weer met een beschermde vogel. En nu wordt het weer tegengehouden door de boomkapwet. Het is om moedeloos van te worden. Nee, ik geloof niet dat het er nog van gaat komen,” klinkt hij teleurgesteld.
Er is niemand die het officieel afgeschreven heeft, maar feit is dat het nog niet echt op gang komt. De natuur wordt - terecht - goed beschermd. En ook al weten we als golfers allemaal dat natuur en golf meer dan prima te combineren zijn. Het zijn niet de golfers die overtuigd moeten worden.
Tussen de caravans
De leden van Golfclub Terschelling spelen natuurlijk wel. Op een zelf gefabriceerde strandbaan. En wanneer de meeste van de 500.000 toeristen weer naar wal zijn wordt er op camping de Kooi een par 3 baantje in elkaar geknutseld tussen de caravans door. Voor de rest speelt men vooral aan wal. Bij de Groene Ster in Leeuwarden, maar ook bij Golfclub Gaasterland. Een baan waar we later in onze week ook nog zullen spelen.
Want de eerste bestemming is - hoe kan het ook anders - Texel. Het grootste Waddeneiland heeft sinds jaar en dag al een golfbaan, maar sinds de aanleg van de tweede negen holes is het een absolute must-play geworden. Het staat inmiddels steevast in de top 20 van Leadingcourses. En dat is niet voor niets.
Wanneer we op het eiland aankomen trekt een stevige westenwind over het eiland heen. In onze gedachten zien we al golfballen door de wind gedragen enorme afstanden afleggen.
Links
Het gezellige clubhuis heeft niet de entourage die je aan wal vaak ziet bij de betere banen van Nederland wat vaak enorme gebouwen zijn met alle denkbare luxes, maar oogt vooral knus. Het is ook allemaal maar bijzaak. Want het gaat natuurlijk om het golf. En dat is werkelijk fantastisch te noemen op Texel. De linksbaan is uitstekend onderhouden, de greens zijn erg goed en de lay-out verrassend. Duinen, helmgras, waterpartijen, grote greens met pinposities die niet zomaar aan te vallen zijn met de wind die er altijd is. Het is er allemaal. En hoewel je de zee nooit ziet heeft de baan de authentieke sfeer van Britse linkscourses.
Op hole 18 wordt je nog bang gemaakt voor de dodemansbunker. Een gigantisch exemplaar met een rand van meer dan vier meter hoogte. Maar het leed is dan allang geschiedt. We spelen met veel pijn en moeite in onze buffer, maar de uitzichten, de wind die continu om onze hoofden heen raast, de prachtige vergezichten vanaf de tees, ze vergoeden het allemaal. Het is overduidelijk; de Texelse is een baan die je gespeeld móet hebben.
Elfstedentocht
We hebben als uitvalsbasis gekozen voor Baers, een klein dorpje in Friesland met 133 inwoners, vlakbij Leeuwarden, aan de Zwette, het beroemde kanaal waar de Elfstedentocht al vroeg in de route langskomt. Van daaruit vertrekken we de volgende dag naar Ameland.
Het eiland is veel kleiner dan Texel en heeft ook minder bezoekers, maar geldt toeristisch gezien wel als sterke tweede. Zelfs nog meer dan het grotere Terschelling. Dat kan komen door haar 27 kilometer strand. Maar we sluiten niet uit dat de unieke sfeer van het eiland er ook mee te maken heeft. Of de golfbaan veel invloed heeft op de bezoekersaantallen? Anton Peters, manager van de golfbaan legt uit: “Er zijn niet veel mensen die alleen even naar het eiland komen om hier te golfen. Meestal boeken ze er dan ook nog een overnachting bij.”
Moed
Best begrijpelijk misschien, want de overtocht naar Ameland kost je al gauw een uurtje. De baan zelf daarentegen is zeer zeker de moeite waard. Hoewel de eerste hole je er nog rustig in laat komen is het op hole 2 en 3 meteen genieten en word je beloond voor moed met twee blinde schoten. De voorkennis opgedaan uit de eerste doorgang helpt ons sowieso op de tweede negen.
Ook hier op Ameland met de vuurtoren op de achtergrond is de wind een geduchte factor om rekening mee te houden. Elke hole kan een puist van een hole worden wanneer de windrichting net even wat anders is. Maar andersom ook; elke hole kan stukken eenvoudiger spelen wanneer de wind gunstig staat. Hole 8/17 is een bijna 500 meter lange par 5 vanaf geel en 366 vanaf rood, maar met de wind van die dag zien we zelfs kans om hem in beide doorgangen aan te vallen in twee.
Ameland is bijna in zijn geheel een beschermd natuurgebied. Slechts enkele honderden vierkante meters op het eiland zijn niet aangemerkt als natuurgebied. En het maakt natuurlijk onderdeel uit van de Waddenzee, het grootste natuurgebied van Europa.
Proeven van de zeebodem
Wie aan de Waddenzee denkt, denkt aan zeehonden. En die willen we dan ook graag even zien. Samen met Klaas en Gineke Tot gaan we op pad voor een zeehondentocht. Vanaf Harlingen vaart het familiebedrijf Partyvaart Harlingen nu alweer drie generaties over de uitgestrekte Waddenzee. We leren het onbewoonde eiland Griend kennen. We leren dat de Waddenzee eigenlijk weinig met een zee te maken heeft. “Feitelijk is het één grote zandplaat met af en toe een slootje er tussen,” vertelt Klaas in de stuurhut van zijn prachtige boot. “Mijn opa en mijn vader moesten soms nog prikken en wat van de bodem proeven. Dan wisten ze precies in welk gedeelte ze zaten.” Klaas zelf kan vertrouwen op moderne apparatuur. En hij vertelt onderweg honderduit. Hij is de derde generatie die dit doet. Zeehonden zien we ook genoeg. Ze zijn er in overvloed. “Logisch,” aldus Klaas, “want ze hebben hier geen natuurlijke vijanden en er is eten genoeg voor ze. Die beesten leven hier in een paradijs!”
Terug aan wal spelen we nog op één baan op het vasteland die toch onlosmakelijk verbonden is het met golf van de Waddeneilanden. En wel Golfclub Gaasterland gelegen in het prachtige Oudemirdum. Een plaatsje helemaal onderin Friesland. Onderweg naar Gaasterland vragen we ons af waarom dat men kiest voor de meest zuidelijke baan van Friesland. Ze rijden er toch een flink aantal voorbij op de rit van twee uur, inclusief overtocht. Maar zoals zo vaak; op sommige vragen krijg je vanzelf het antwoord. Natuurgolfbaan De Hooge Duinen op Terschelling mag dan misschien nog wel heel lang op zich laten wachten. En misschien komt ie wel nooit. Maar tot die tijd is Gaasterland inderdaad een schitterend alternatief. Wat een prachtige natuurbaan! En wat een lieve mensen!
Nog tien te gaan
Er zijn nog meer golfbanen op de Waddeneilanden, maar dan zullen we moeten uitwijken naar Norderney en Langeoog, twee Duitse eilanden. Of nog verder naar het noordoosten, naar de eilanden voor de Deense kust. In totaal zijn er maar liefst 12 golfbanen te vinden op alle Waddeneilanden.
We hebben nog wat te doen dus. Maar deze eerste etappe was in ieder geval meer dan de moeite waard.