“Ik zou wel net zo recht van de tee willen zijn, maar weet zeker dat hij mijn power wil”
Door: Anton Kuijntjes
Vilamoura/Zaltbommel - Op uitnodiging van Visit Portugal (november 2021) trok Anton Kuijntjes een paar dagen op met de gebroeders Højgaard in Portugal. Hoewel ze gezamenlijk al vier Tour-overwinningen hebben in hun nog jonge carrières, ze zijn beiden slechts 20 jaar oud, spat de broederrivaliteit er nog altijd vanaf. Zelfs in een pro-am.
“Was ie goed?” Het is het eerste wat Rasmus Højgaard vraagt wanneer hij op de tee van hole 10 het pro-am gezelschap welkom heet. Hij doelt op de prestaties van zijn paar minuten jongere tweelingbroer. De rivaliteit tussen de broers is aanstekelijk. “Vroeger was het nog veel erger,” vertelt Nicolai. “Toen konden we echt overal ruzie om maken. Dan wilden we elkaar in alles aftroeven. En dan praatten we gewoon een dag niet met elkaar als de ander won bijvoorbeeld.”
Ook Rasmus grinnikt. “Of het nu sport was, school, een spelletje, het maakt eigenlijk niet uit waar het over ging. We wilden gewoon altijd van elkaar winnen.” Regelmatig kon het om die reden zelfs echt ongezellig zijn in huize Højgaard. En dan lag dat niet aan vader Ole of moeder Tina. Maar omdat de beide broers elkaar simpelweg niet het succes gunden. De rivaliteit won het altijd van de gunfactor. Nicolai: “Nu niet meer hoor. Nu zijn we echt supportive naar elkaar toe. We willen nog steeds winnen. Koste wat het kost. Maar als we zelf niet kunnen winnen, dan hopen we vooral dat de ander wint. Dat is wel veranderd.”
Dat was ook wel te zien afgelopen september in Italië op de baan die de komende Ryder Cup gaat hosten. Nicolai wist daar zijn eerste overwinning op de Europese Tour te winnen. Een bijzondere prestatie voor iemand van 20 jaar oud. Maar volgens de standaarden van de familie Højgaard rijkelijk laat. Zijn broer Rasmus had er namelijk al drie.
De broertjes Højgaard, ze kwamen razendsnel op. Was het in 2019 Nicolai die op ons eigen Open, de 100e editie in Amsterdam op The International, nog Garcia in zijn nek stond te hijgen en een tweede plaats binnen sleepte. Later dat jaar won Rasmus al zijn eerste toernooi in Mauritius. En vooralsnog ligt ie op een schema van 1 per jaar. Want ook in 2020 wist hij een toernooi te winnen (Belfry) en eerder dit jaar was hij de beste in Zwitserland. Dat was ook het moment dat het Nicolai te gortig werd. Een week later sloeg hij toe in Italië. En volgens Nicolai is het belangrijk om erbij te vermelden dat deze overwinning een grotere was dan de drie van zijn broers.
Op vierjarige leeftijd hadden ze voor de eerste keer een golfclub in hun handen. Vanaf 8 jaar een eigen set en toen ze 12, 13 jaar oud waren kozen ze definitief voor golf. Tot die tijd deden ze aan allerlei sporten. Voetbal, handbal, badminton, tafeltennis en zwemmen. Rasmus: “In handbal waren we echt goed. Hoorden we zelfs bij de besten van het land. Dat durf ik toch wel te stellen. Maar toen ik mijn sleutelbeen brak, dacht ik: fuck it. En was ik er klaar mee.”
In die tijd runden de ouders Tina (stewardess) en Ole Højgaard (piloot) de pro-shop van de Gyttegaard Golf Klub. En de broers waren dan ook veelvuldig op de golfbaan te vinden. Volgens Nicolai is zijn vader zo crazy van het golfspel dat hij meer speelt dan zijn zoons die er hun beroep van hebben gemaakt. “Hij speelt echt altijd. Hij kan ook best goed golfen hoor. Hij heeft handicap 2,3.”
Deze week in Portugal staan ze samen aan de start. En dat doen ze eigenlijk het liefste. Zoals het een eeneiige tweeling betaamd zijn ze onafscheidelijk. En hun werk staat dat niet altijd meer toe. Daarom is het ook zaak om elkaar bij te blijven houden. Als Rasmus per ongeluk harder gaat in zijn carrière en andere toernooien gaat spelen, dan moet Nicolai wel een tandje erbij doen. En vice versa. “Alleen al dat motiveert. Maar sowieso, we willen nooit voor elkaar onder doen.”
Als ze nu een onderdeel zouden kunnen overnemen van elkaars spel? Wat zou dat dan zijn? Het blijkt een precair onderwerp. De trots zit ze daar een beetje in de weg. Want ze realiseren zich allebei dat een antwoord geven op deze vraag, impliciet betekent dat je toegeeft dat je broer op dat specifieke onderdeel beter is. Daarom kiest Nicolai (hem vragen we er als eerste om) ervoor om meteen maar erbij te vertellen wat hij denkt dat Rasmus van hém wil hebben. “Ik zou wel zijn rechtheid van de tee willen hebben. Maar ik weet zeker dat hij mijn power zou willen hebben.” Een check in het tweede gedeelte van de pro-am levert een interessant inkijkje in de Højgaard-rivaliteit op. Wanneer Rasmus gevraagd wordt welk onderdeel hij van Nicolai zou willen hebben is zijn eerste reactie: “Wat zei hij?”. Maar we zijn even streng met de spelregels. Eerst moet hij het zeggen. Schoorvoetend geeft hij toe dat hij best een beetje van de power van zijn broer zou willen hebben. Als we hem vertellen dat dit inderdaad al was voorspeld door zijn broer lijkt hij helemaal verbaasd. “Zei hij dat echt?!” Hoewel niet direct, maar indirect geven ze hier allebei toe dat er een onderdeel van elkaar is dat beter is dan wat ze zelf hebben. Het is – klaarblijkelijk - nog nooit vertoond.
Op de prachtige Dom Pedro Victoria Course, ontworpen door The King, Arnold Palmer, is het goed toeven deze week. De greens zijn razendsnel. De rough is er niet tot nauwelijks. En de broers verwachten dan ook vuurwerk. Na dag één staan de broertjes zelfs gedeeld tweede. Nicolai houdt het deze week het langste vol. En haalt op zondag nog uit naar de leiding. Hoewel hij aan het begin van de slotdag zes slagen achter de uiteindelijke winnaar Thomas Pieters staat is dat aan het einde van de dag nog maar twee slagen.
De stand tussen de broertjes Højgaard qua toernooiwinst is nog steeds 3-1. Dat gaat gegarandeerd nog veranderen. Talloze veelwinnaars waren op hun leeftijd nog niet eens op de tour. Dat belooft wat voor de toekomst. Maar het meest kunnen we uitkijken naar de gezamenlijke optredens. Misschien al wel in 2022 op de Ryder Cup in Italië. Eén van de broers heeft daar in ieder geval al een behoorlijk trackrecord te pakken.